کویت از لحاظ وضعیت ارتباطات تلفنی وضعیت مناسبی دارد.

خدمات تلفنی کویت از طریق 35 ایستگاه در سراسر خاک کویت انجام می‌شود.

رقم سرانه خطوط تلفن در کویت4 در هزار است.

کویت مثل سایر کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس از تجهیزات مخابراتی گسترده‌ای برخوردار است.

در این کشور بیش از5 هزارشماره تلفن ثابت و2 هزار شماره تلفن همراه فعال است.

مردم کویت امواج 27 ایستگاه رادیویی و یک ایستگاه رادیویی با طول موج کوتاه را دریافت می‌کنند،

ضمن آنکه برنامه‌های تلویزیونی این کشور ازطریق 13 شبکه در سراسر کشور پخش می‌شود.

از لحاظ امکانات ترانزیتی و راه‌های مواصلاتی،

کویت فاقد خطوط ریلی است، ولی نزدیک به 4 هزار و 450 کیلومتر جاده، 877 کیلومتر لوله انتقال نفت خام،

4کیلومتر لوله انتقال فراورده‌های نفتی، 165 کیلومتر لوله انتقال گاز طبیعی،

6 بندر تجاری وصیادی و 7 فرودگاه بزرگ وکوچک در این کشور وجود دارد.

چهار فرودگاه کشور کویت نیز شرایط پذیرش هواپیماهای پهن پیکر را دارا است.

به لحاظ موقعیت جغرافیایی، حمل و نقل دریایی در کویت اهمیت شایان و درجه اول دارد.

در واقع شالوده و هویت این کشور با وجود یک بندرگاه مناسب بازرگانی در خلیج کویت،

در هم آمیخته و اساس پیدایش این امیرنشین کوچک حاشیه خلیج فارس بشمار می‌رود.

کویت ناوگان کشتیرانی بازرگانی اختصاصی در اختیار ندارد بلکه یکی از شرکای (شرکت کشتیرانی متحده عرب) است که

بیشتر حمل و نقل بازرگانی کویت را انجام می‌دهد.

این شرکت کشتیرانی در سال 1976 تأسیس شده و دیگر شرکای آن کشورهای عرب حوزه خلیج فارس هستند .

کشتیهای این شرکت بین کشورهای اروپایی، بنادر دریای مدیترانه، ژاپن، سواحل شرقی آمریکا، آمریکای جنوبی و بنادر عربی خلیج فارس و

دریای سرخ رفت‌وآمد می‌کنند.

کویت برای حمل و نقل مسافر و کالا علاوه بر ناوگان دریایی از خطوط هوایی خود نیز استفاده می‌کند.

ناوگان هوایی کویت در خطوط هواپیمایی کویت که یک شرکت دولتی است و توسط سازمان هواپیمایی کشوری کویت اداره می‌شود متمرکز است.

کویت دارای 6 فرودگاه قابل پرواز است که در میان آنها از یک فرودگاه برای پروازهای بین‌المللی بهره برداری می‌شود.

در بخش حمل و نقل زمینی با توجه به مساحت کم کویت، تمرکز جمعیت در کناره ساحل و عمدتاً" در بخش مرکزیو

خلیج کویت فاقد شبکه راه آهن است و حمل و نقل زمینی جاده‌ای از لحاظ جابجایی مسافر پس از هواپیمایی و

از لحاظ جابجایی کالا پس از کشتیرانی قرار می‌گیرد.

کویت در بین کشورهای عربی، دارای بالاترین رقم سرانه خودروهای شخصی است و

از این حیث در جهان پس از 6 کشور صنعتی پیشرفته در رتبه هفتم قرار می‌گیرد.

کشور کویت تلاش می‌نماید که در تمام شئون مملکتی از بهترین شیوه‌های مدرن اجتماعی استفاده نماید.

به همین دلیل سیستم کارگری را برمبنای قانون کار و ضوابط مربوطه استوار نموده‌است.

منابع کارگری کویت را اکثراً خارجیان تشکیل می‌دهند.

مشکل کمبود نیروی انسانی بویژه در بخش ساختمانی مقامات کویتی ر ا بر آن داشته که

در این مورد یک راه حل موقتی پیدا و شرکتهای ساختمانی و پیمانکاران را مسئول تأمین نیروی انسانی و برای اجرای برنامه مربوطه نمایند.

بنابر آخرین آمار خارجیان مقیم این کشور به تفکیک تابعیت که از سوی اداره آمار انتشار یافته،

کشور مصر با 280815 نفر یعنی 23% خارجیان را تشکیل می‌دهند و

در رده‌های بعدی

-هند با219،770 نفر (18%)،

-بنگلادش 122،000(10%)،

-سریلانکا 121،500 نفر (10%)،

-پاکستان 97،675(8%)،

-سوریه (اکثریت کردها) 85،465 (7%)،

-جمهوری اسلامی ایران با 73،675 نفر (6%) از جمعیت خارجیان مقیم این کشور را تشکیل می‌دهند و

در رده‌های بعدی اتباع( فیلیپین، لبنان، اردن و عراق و برخی دیگر کشورها را) می‌توان نام برد.

98 درصد کارگران بخش خصوصی را خارجیان تشکیل می‌دهند.

قوانین کار تنظیم شده بیشتر جنبه دفاع از کارفرما را دارد تا کارگر.

البته قانون جدید کار، بیش از چند سال است که به مجلس ارائه شده ولی تاکنون به تصویب نرسیده‌است.

تولید ناخالص داخلی کویت پس از جنگ دوم خلیج فارس و از سرگیری فعالیتهای اقتصادی در سال 1992 رشد داشت.

در سال 1993 تولید ناخالص داخلی کویت به 34/7 میلیارد دینار رسید که در مقایسه با سال 1992، 33% رشد داشت.

این مبلغ در سال 1999 بالغ بر 8/44 میلیارد دلار بوده‌است.

پول رایج کویت دینار است که از آوریل 1961 بجای روپیه هندی واحد پول کویت شد.

 هریک دینار مساوی با 1000 فلس و مسکوکات فلزی آن،

-100 فلس،

-50 فلس،

-20 فلس،

-10 فلس و

-5 فلس و اسکناسهای آن ،

-250 فلس (ربع دینار)،

- 500 فلس (نیم دینار)،

- یک، 5، 10 و 20 دیناری هستند.

 دینار کویت مانند واحد پول دیگر کشورهای صادرکننده نفت وابستگی مستقیم مؤثری با دلار دارد.

دینار کویت آزادانه قابل تبدیل است و نرخ برابری آن روزانه اعلام می‌شود.

طی سال 2000 نرخ دینار در برابر دلار 3،6 فلس بود.